Voor Hersengedrag.nl hebben wij ongeveer 200 mensen Virtual Reality laten ervaren met de Oculus Rift tijdens de nacht van Kunst en Kennis. Voor bijna iedereen die in de rij stond was het de eerste persoonlijke ervaring met VR.
We hadden twee korte demo’s bij ons: de AsoBot demo en een abstracte achtbaan.
AsoBot is specifiek gemaakt voor deze demonstratie en geeft een beeld van een van de onderzoeken die Hersengedrag doet in een echt lab. In dit onderzoek wordt gekeken naar de emotie-regulatie van hele jonge kinderen met autisme met behulp van een kleine robot zich ‘agressief gedraagt’. De AsoBot demo is een virtuele kamer waar je rustig in rond kunt kijken. Het lieftallige meisje van de Hersengedrag website staat in het midden van de kamer en half verscholen achter haar staat een GROTE robot. Na een externe trigger verdwijnt het meisje, gaat het licht uit en verspringt de robot van plek naar plek in het knipperende licht totdat hij vlak voor je neus staat en een aantal keer naar je uithaalt. Daarna gaat het licht weer aan en schuift de robot naar zijn oude positie en komt het meisje terug.
De abstracte achtbaan demo is opgebouwd uit kleurige vlakken die in het niets hangen. De vlakken vormen samen het spoor en de zijkanten van een kort rondje achtbaan. Na een externe trigger begin je langzaam bergop te gaan, om met grote versnelling naar beneden de eerste bocht in te duiken. Harder, langzamer, bocht en nog een bocht. In twintig seconden heb je het hele rondje gedaan.
Het was interssant om zoveel mensen (miniem) fysiek te zien reageren op verschillende punten in de demo’s. Ademhaling die even stokt als het licht uitgaat in de AsoBot demo – met het hoofd heen en weer op zoek naar die robot en terugdeinzen als de robot ineens dichtbij verschijnt. Een atletische meneer ging spontaan boksen met de robot – gelukkig zat ik er niet recht voor. Bij de achtbaan hingen mensen vaak licht mee in de bocht of helden naar achteren als het spoor omhoog ging. Heel veel Oh en Ah en soms meer Aaahh!
Er stond de hele nacht een flinke wachtrij – tijd om er veel bij uit te leggen was er helaas niet. Geen discussie over wat nu het verschil is tussen een animatie en een VR-omgeving. Geen gesprekken over hoe de menselijke psyche omgaat met een ervaring waarvan we weten dat het niet ‘echt’ is maar die toch anders dan ‘nep’ voelt. Geen technische vragen en tot grote teleurstelling van Zephod geen “Wow, dit is cool – hoe maak ik dit?”.
Wel veel enthousiaste mensen die vrijwel allemaal verrast reageerden op het ‘zijn in VR’. En er is zoveel meer dan wat we hebben laten zien – deze demo’s waren om praktische redenen erg simpel en erg kort. Er is al zoveel beter en het gaat nog zoveel beter worden. Hersengedrag wil de mogelijkheden van VR in neurologisch onderzoek graag verder verkennen – wij ook.